A Chairde, stopaigí ag léamh muna bhfuil sibh cróga. Seo chugaibh scéal íontach agus íontach dorcha ónár Seomra Ranga. . .

An Fharraige

Lá amhán bhí  cailín  darbh anim Amy Featherface ar a laehannta saoire .An lá dár gcionn bhí  Amy  ag  an  trá, ag súgradh san  fharraige, bhí  lon  á  dheanamh  ag  a  tuismitheoirí. Ní   fhaca   siad   cé  chomh  fada  a bhí  Amy  amuigh  san  fharraige. I gceann  nóimead bhí  buachaill  os a comair .Bhí  sé  bán  lé  feamainn air.  Bhí a héadaí  réabtha ag an bhfarraige agus an ghaoth, bhí cuma gioballach air…

“Ar  mhaith   leat   teacht  chun  súgradh?”  a    duirt  sé  i   nguth  chomh  fuar  le  leac  óigher.Níor mhaith le Amy  a  bheith  ag  súgradh leis, ach  bhí  a haghaidh   chomh   brónach,  dúirt  sí  go mbeadh sí sásta súgradh leis.

Mheall  an   bhuchaill   í  amuigh níos  faide  amach san fhairrge go dtí  go dtáinig tonnta   ullmhóra  agus tógadh an saol   asti! Caileadh an cailín óg cois farraige an lá sin.

D’ealaigh  a anam faraor,agus d’eitil agus snámh  sí go  dtí  cupla  cloch  a raibh in-ace  leí. Ansin   shuí  an  buachaill  in aice  leí.

“ Cén   fath ?” a duirt  sí.

“Bhí   mé  ag  iarraidh   mo  dhíoltais. “ A   duirt  sé.

“I  1890,  bhí   mé mar  bhuchaill  cabáin  ar  long   do  shin- shean- daideo.Bhí  tinneas – farraige orm.” A  duirt  sé. “Ní  raibh  aon  duine  go  deas  liom.”

“Lá   amháin   nuair   a  bhí  mé  ag  caitheamh  suas  ar   thaobh    na   loinge,  bhrú  duine  éigin  mé   san  uisce.” Caileadh mé san uisce agus ba chuma leo ar fad fúm!

“Tar  éis  cupla  lá  d’aimsigh  mé an duine a bhí cionntach.”

“Do   shin-shan-daideo.”A   duirt   sé.

“So  sin  an fáth  go bhfaigheann   gach duine i mo chlann  bás  san  uisce.” A duirt  an cailín.

“ I gceann beagáinín beag ama  ní  bheidh  aon  Feather- Faces  fágtha.” A  duirt an buachaill. “ Mar   bhru   an  duine  sin  me  isteach  san  uisce.” (Is  leid é seo,  bhí  Feather- Face  mar sloinne ag Amy.)

“Stopfaidh  mé  thú.” A  duirt  Amy. Agus  le   sin, chaith  sí  é  go   dtí  an  cloch  is  giorra agus is géire! Chuaigh an cloch  tríd a chorp ,agus thit  a  chorp  isteach  san  uisce. Deireann  cúpla   duine  go bhfuil dé ag fanacht san áit inár  thit   a  chorp  san  uisce, agus   longana   á dtabhairt  go  dtí  tóin  poill aig , agus duine  a bhá.

Ceapaim  go bhfuil an taibhse ag siúl an slí cois farraige ag bá daoine nuair gur féidir agus ag rith  nuair a éiríonn an ghrain.

Ó  Dr. C  Horror, agus  ag  cabhrú  lei  leis   an litrú,Gráinne  ní Mhíochán.